Προτάσεις στο φόρο ακινήτων

Με τις παρακάτω δύο προτάσεις (που μόνο συμπληρωματικά μπορούν να λειτουργήσουν) θέλω να συμβάλλω δημιουργικά στο νόμο για τον φόρο ακινήτων.

Προϋπόθεση για την ορθή λειτουργία των προτάσεων είναι η δημιουργία ταυτότητας για κάθε ακίνητο, κάτι που ήδη δρομολογείται.

Πρόταση 1.

Το κάθε ακίνητο ουσιαστικά να μπορεί να έχει χρέη και απαιτήσεις. Αυτά θα είναι ανεξάρτητα από τον κάτοχο του ακινήτου, ο οποίος βέβαια θα ευθύνεται ως διαχειριστής γι΄ αυτά. Ο φόρος ακινήτου θα επιβάλλεται στο ακίνητο και όχι στον ιδιοκτήτη. Έτσι το ακίνητο θα αποκτάει χρέος προς το κράτος και δεν θα μπορεί να νοικιαστεί, να μεταβιβαστεί ή να κληρονομηθεί πριν την διευθέτησή του. Ο ιδιοκτήτης του θα έχει κυρώσεις μόνο αν έχει αποδεδειγμένα την δυνατότητα να πληρώσει και δεν το κάνει, και πάντως μετά την παρέλευση πολλών ετών (πχ 10 έτη).

Το χρέος θα συνοδεύει το ακίνητο, θα προσαυξάνεται ετησίως (σήμερα 7%), θα ενημερώνεται ο ιδιοκτήτης του για αυτό και εφόσον μεγαλώσει πολύ ( 50% της αξίας του ακινήτου) τότε υποχρεωτικά ή θα εξοφλείται ή θα είναι ελεύθερο από τον ιδιοκτήτη του και θα διεκδικείται πλέον από τον δήμο (για να συμβεί αυτό θα πρέπει να περάσουν 22 τουλάχιστον απλήρωτα έτη, με 7% προσαύξηση, ετήσιο φόρο 1% και σταθερές εμπορικές αξίες).

Αν νομικά είναι αδύνατο ένα ακίνητο να έχει χρέη, τότε απλά ο φόρος θα επιβάλλεται στον κάτοχο και θα πληρώνεται για κάθε ακίνητο χωριστά χωρίς αυτό να έχει οποιαδήποτε επίπτωση για τον ιδιοκτήτη πέρα από το ότι δεν θα μπορεί το συγκεκριμένο ακίνητο να το μεταβιβάσει, ή να το νοικιάσει ή να το κληρονομήσει πριν διευθετηθεί η αποπληρωμή του φόρου. Τα υπόλοιπα θα ισχύουν όπως προαναφέρθηκαν.

Πρόταση 2.

Να θεσμοθετηθεί η δυνατότητα να πληρώνουμε το φόρο ακινήτου για κάποιο ή όλα τα ακίνητά μας ξεχωριστά, όχι μόνο για την τρέχουσα χρονιά αλλά και για τις επόμενες. Αυτό θα μπορούσε να γίνει με βάση τις τρέχουσες τιμές φόρου με έκπτωση που θα αντιστοιχεί σε τοποθέτηση των χρημάτων του φορολογούμενου με σημαντική απόδοση (5% σήμερα). Ακόμη και αν το ακίνητο μεταβιβαστεί ή κληρονομηθεί ο νέος ιδιοκτήτης δεν θα καταβάλλει φόρο για την περίοδο που ο προηγούμενος ιδιοκτήτης είχε καταβάλλει. Συνεπώς η προκαταβολή φόρου θα αυξάνει την αγοραία αξία του ακινήτου. Ο φορολογούμενος που διαθέτει ρευστότητα θα αποπληρώνει, με σημερινές εμπορικές (βλέπε αντικειμενικές) αξίες και με εξαιρετική έκπτωση τις μελλοντικές φορολογικές του υποχρεώσεις. Η προείσπραξη φόρου δεν είναι δάνειο και δεν θα καταγράφεται στο δημόσιο χρέος ή στις υποχρεώσεις του δημοσίου. Αντίθετα θα είναι καλή επένδυση για συντηρητικούς ιδιοκτήτες ακινήτων και τέτοιοι υπάρχουν πολλοί.

Παραδείγματα με βάση τα παραπάνω:

1. Ιδιοκτήτης 3 ακινήτων αποφασίζει:

Να πληρώσει το φόρο 500 ευρώ για το ιδιοκατοικούμενο διαμέρισμα. Για το διαμέρισμα που σύντομα θα μεταβιβάσει στην κόρη του αποφασίζει να την απαλλάξει για 10 χρόνια από τον φόρο ακινήτου και ενώ ο ετήσιος φόρος είναι 800 ευρώ, δίνει 6486 και της κάνει ένα μεγάλο δώρο.

Για το σπίτι και το κτήμα στο χωριό ο φόρος είναι 150 ευρώ αλλά επειδή κανείς δεν το χρησιμοποιεί δεν πληρώνεται ο φόρος.

2. Ιδιοκτήτης οικοπέδου προβλέπει αύξηση των αντικειμενικών αξιών στην περιοχή του και ισχυρή ζήτηση. Μπορεί να προκαταβάλλει για δέκα χρόνια τον φόρο με τις σημερινές τιμές και να κερδίσει (πέραν του 5% ετησίως) από την προβλεπόμενη αύξηση των φόρων. Με αυτό τον τρόπο το οικόπεδό του αποκτά μεγαλύτερη αγοραία αξία που θα καρπωθεί με την πώληση του οικοπέδου. Αυτό από μόνο του μπορεί να είναι και κίνητρο σε κατασκευαστές για ανοικοδομήσεις νέων περιοχών.

Σχόλιο:

Με την εφαρμογή των παραπάνω προτάσεων υπάρχει πράγματι ο κίνδυνος τα έσοδα από το φόρο να μην είναι εύκολο να προϋπολογιστούν σωστά, τουλάχιστον τα πρώτα χρόνια. Μπορεί να ξεφύγουν προς τα πάνω ή προς τα κάτω. Τα επιτόκια 5% και 7% που αναφέρθηκαν παραπάνω είναι τα εργαλεία που θα αμβλύνουν την ανισοκατανομή των εσόδων από έτος σε έτος.

Το να χαθούν έσοδα για το κράτος, ιδιαίτερα σε βάθος χρόνου είναι πρακτικά αδύνατο. Αντίθετα μπορεί κάποια παρατημένα ακίνητα να περάσουν στην δικαιοδοσία των δήμων.

Η προείσπραξη φόρου δεν είναι δάνειο και δεν θα καταγράφεται στο δημόσιο χρέος ή στις υποχρεώσεις του δημοσίου.

Τα προτεινόμενα έχουν και στοιχεία κοινωνικής δικαιοσύνης καθώς δίνουν το δικαίωμα σε ασθενείς ομάδες πληθυσμού να μην πληρώσουν τώρα το φόρο τους, αλλά ταυτόχρονα το ακίνητο να μην απαλλαγεί από αυτό. Ο φόρος θα πληρωθεί όταν σε βάθος χρόνου ο ιδιοκτήτης του αποκτήσει την οικονομική δυνατότητα.

Τα επιτόκια 5% και 7% δεν είναι αυθαίρετα, αλλά είναι απόρροια του γεγονότος ότι το υψηλότερο επενδυτικό επιτόκιο είναι σήμερα 4% (τρίμηνο έντοκο γραμμάτιο ελληνικού δημοσίου) ενώ το διαπραγματεύσιμο ομόλογο του δημοσίου λήξης 2023 έχει συνολικά ετήσια απόδοση 8%